Λειψυδρία

 Μια σταγόνα έπεσε.

Την είδα να κυλά πάνω στο δέρμα μου μα δεν τη σκούπισα. 

Την άφησα εκεί να ενωθεί με τις τρίχες & τους πόρους μου.

Να τη ρουφήξει η επιδερμίδα μου.

Παρατήρησα τη μανία του κορμιού να την καταπιεί.

Δίψα.

Ύστερα αλλη μια ακούμπησε το γόνατο μου.

Δίψα.

Ακολούθησε μια που άγγιξε το μπράτσο και το σβέρκο μου.

Δίψα.

Κάμποσες άρχισαν να τρέχουν πάνω στα μαλλιά & το πρόσωπο μου.

Κυλούσαν πάνω στα μάτια και στα χείλη μου.

Στον λαιμό & στο στήθος μου.

Δίψα.

Δεν κουνιόμουν . 

Πλημμύριζαν τα παπούτσια και οι κάλτσες μου.

Έπλεεαν οι πατούσες μου .

Μα εγώ εκεί.

Δίψα.

Το σώμα άρχισε να τρέμει , τα πόδια ακίνητα.

Το νερό ξέπλνε το νου μου.

Άρχισα να ξεβάφω.

Καφέ μπογιά άρχισε να τρέχει από το κεφάλι στα άκρα των ποδιών μου.

Εγώ εκεί. Ούτε βήμα.

Κι αυτό κυλούσε . 

Κι εγώ ξέβαφα.

Κι έμενα -εκεί - να ξεβάφω.

Και ήλπιζα πως θα φύγει όλη η μπογιά.

Μα αυτή στέγνωσε και ξεράθηκε πάνω μου.

Εγώ εκεί.

Δίψα.

Ακίνητη. 

Περιμένω την επόμενη μπόρα.