Un día differente

Ξύπνησα στις 08:00. Πριν σηκωθώ από το ζεστό κρεβάτι τεντωνόμουν. 
Τέντωνα τα χέρια μου.
Τα πόδια μου . Γυρνούσα τη λεκάνη και δίπλωνα τον κορμό μου τόσο που ακούστηκε ένα ελαφρύ "κρακ". Αναστέναξα.
Ύστερα τα δάχτυλα των ποδιών. Πίεζα , πίεζα ,πίεζα μέχρι που το μεγάλο δάχτυλο μούδιασε.
Έπειτα ήρθε η σειρά της παλάμης. Ήθελα να φτάσει μέχρι το ταβάνι.
Πίεζα τόσο που σε κάθε τέντωμα άκουγα τις αρθρώσεις να κρατσανούν. 
Τώρα το στήθος, η ωμοπλάτη. Την έγερνα ,τη δίπλωνα , καμπούριαζα . Όταν τέντωσα ευθεία προς το ταβάνι το στήθος μου , το βλέμμα κοιτούσε ανάποδα, τότε εκεί ανάμεσα στο στήθος μου , από αυτή τη μικρή ανατριχιαστική τρύπα βγήκε ένας βαθύς ήχος, λες και κάποιος έσπασε ένα χοντρό κλαρί.
Το σώμα αμέσως κουλουριάστηκε, οι τρίχες μου σηκώθηκαν μερικά χιλιοστά απ' το δέρμα μου , το πρόσωπο μου ρυτίδιασε , το στόμα μου άνοιξε και ακούστηκε ένα βαθύ "Α!" γεμάτο ηδονή.

Λες κι αυτό χρειαζόταν το μυαλό , για να του θυμίσει το σώμα ότι είναι ακόμα ζωντανό.