Μια στιγμή πριν το «Τίποτα»
Κι όταν στερεύει το μυαλό πώς λειτουργεί το σώμα;
Είναι οι μνήμες που μας οδηγούν;
Να ‘ναι οι στιγμές που πέρασαν μα ακόμα μας ορίζουν;
Ή μήπως το μυαλό δεν στέρεψε ποτέ του;
Ίσως να στέρεψε η δύναμη για σκέψη.
Είναι οι μνήμες που μας οδηγούν;
Να ‘ναι οι στιγμές που πέρασαν μα ακόμα μας ορίζουν;
Ή μήπως το μυαλό δεν στέρεψε ποτέ του;
Ίσως να στέρεψε η δύναμη για σκέψη.
Μπορεί να χάθηκε η όρεξη για φαντασία.
Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία,
ΑπάντησηΔιαγραφήδὲ θὰ πεῖ ἀνοίγω ἕνα παράθυρο γιὰ τὴ συναλλαγή.
Τέλειωσαν πιὰ τὰ πρελούδια, ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ κατακλυσμοῦ.
Ὅσοι δὲν εἶναι ἀρκετὰ κολασμένοι πρέπει ἐπιτέλους νὰ σωπάσουν,
νὰ δοῦν μὲ τί καινούριους τρόπους μποροῦν νὰ ἀπαυδήσουν τὴ ζωή.
Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία.
Νὰ μὴ μὲ κατηγορήσουν γιὰ εὐκολία, πὼς δὲν ἔσκαψα βαθιά,
πὼς δὲ βύθισα τὸ μαχαίρι στὰ πιὸ γυμνά μου κόκαλα.
ὅμως εἶμαι ἄνθρωπος κι ἐγώ, ἐπιτέλους κουράστηκα, πῶς τὸ λένε,
κούραση πιὸ τρομαχτικὴ ἀπὸ τὴν ποίηση ὑπάρχει;
Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία.
Βρίσκει κανεὶς τόσους τρόπους νὰ ἐπιμεληθεῖ τὴν καταστροφή του.
Ν.Χ.