Καληνύχτα...

«Παλεύεις καθημερινά να επιβιώσεις. Ψάχνεις τρόπους να γίνεις πιο ''παραγωγικός'' , πιο ''αποδοτικός'' πιο περιζήτητος επαγγελματικά. Βλέπεις τους πάντες να προχωρούν, να ''προοδεύουν'' και αυτό το σιχαμερό μούδιασμα που σου προκαλεί ταχυπαλμία σε κατακλύζει. Νιώθεις σα να βρίσκεσαι στη 5th Avenue ,στη μέση της λεωφόρου, όλοι και όλα να κινούνται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και συ να στέκεσαι εκεί, ΑΔΡΑΝΗΣ.  Σε ποδοπατούν και συ εκεί, στέκεσαι χωρίς να αντιστέκεσαι. Βουλιάζεις όλο περισσότερο κάθε λεπτό που περνάει. Κουράστηκες να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος από άλλους. Κουράστηκες να εφοδιάζεσαι με γνώσεις και εξειδικεύσεις που απλά σου είναι αδιάφορες. Κουράστηκες να ζεις έτσι. Ώρα να δραπετεύσεις. Να δραπετεύσεις από τις ζωές των άλλων που τις έκανες δική σου. Τώρα, πάλεψε να βρεις τα δικά σου θέλω. Στάσου μια στιγμή και σκέψου τι σιχαίνεσαι και τι αγαπάς. Ύστερα αγωνίσου γι αυτά. Με ζήλο. Με επιμονή. Μην σταματήσεις. Δίνε κουράγιο στον εαυτό σου. Μπορείς να τα καταφέρεις.
-Αν όχι;-
 Θα ξέρεις πως έχεις παλέψει για να δημιουργήσεις τον δικό σου κόσμο όπως τον έχεις φανταστεί.Θα ξέρεις ότι αγωνίστηκες για την ολόδική σου ζωή.» σκέφτηκα, έκλεισα το φωτιστικό και έκανα τον πιο ανάλαφρο ύπνο...